Ստեփանակերտի խեղկատակը փորձում է արդարանալ, թե դավաճանն ինքը չէ,ականատեսներ կան,շուտով ի ցույց կդրվի
Քաղաքագետ Հայկ Մարտիրոսյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Կարծիքներ են հայտնվում, որ Արայիկ Հարությունյանի գիտությամբ կամ քաջալերմամբ է իր մասնակցությամբ հեռախոսային խոսակցության ձայնագրությունը հրապարակվել: Կարծիքներ են հայտնվում, որ դրանով Ստեփանակերտի խեղկատակը փորձում է արդարանալ` ցույց տալով, որ դավաճանն ինքը չէ, այլ գլխավոր շտաբն ու գլխավոր հրամանատարը, որոնք 10 օր շարունակ որևէ օգնություն չեն ուղարկել Արցախ:Ձայնագրությունը, սակայն, բացահայտում է խեղկատակի մեղսակցությունը մեկ այլ հանգամանքում, որ նույնպես դավաճանություն է և այս պատերազմում առավել տարածված է եղել, քան՝ ուղղակի թշնամու պատվերով իրականացվող այն դավաճանությունը, որի գլխավոր կատարածուն գերագույն գլխավորն է եղել:
Դա իմանալ-լռելն է:
Պատերազմի ժամանակ ակնհայտ դավաճանական գծի, ակնհայտ պարտվողական հրամանների, ակնհայտ թշնամու շահերին ծառայելու ամենավերին օղակների վարքագծին ականատես են եղել մարդիկ, որոնք տեսել են այդ ամենը, հասկացել են դա և գիտակցել են կատարվողը:
Մարդիկ, որոնք լծակներ են ունեցել իրավիճակ փոխելու: Ընթացք փոխելու: Դավաճանությունը կասեցնելու: Եվ լռել են:
Լռել են, որովհետև կա՛մ վախեցել են իրենց պաշտոնների համար, կա՛մ կաշառվել են վերևներից, կա՛մ խնդիրներ չունենալու համար և կա՛մ հայկական հասարակական արդի մենթալիտետի մաս դարձած «խուճապ չառաջացնելու» ոչխարամտության՝ հանուն իրենց լռությամբ թողտվել են պատմական մասշտաբների այս հանցագործությունը սեփական ժողովրդի և երկրի նկատմամբ:
Եվ նրանք նույնպես հանցագործ են: Նույնպես դավաճան են: Եվ նույնպես պետք է պատժվեն:
Արայիկ Հարությունյանը, ինչպես և մի խումբ բարձրաստիճան զինվորականներ և պաշտոնյաներ, կարող էին և պարտավոր էին եթե ոչ ձերբակալել կամ առավել արմատական գործողություններ կատարել դավաճան վերադասների նկատմամբ, ապա գոնե հրապարակավ հանդես գալ ժողովրդին ուղղված կոչով` բացահայտելով իրականությունը և ամեն բան անելով` դավաճան իշխանության վրա ճնշում բանեցնելու միջոցով` պլանավորված պարտությունը կասեցնելու համար:
Հայկական հասարակական միտքը կարիք ունի արմատական, հիմնահատակ վերափոխման: Հին և ողորմելի գարշամտությունն այլևս գոյատևելու որևէ իրավունք չունի:
Եվ այդ փոփոխությունը պետք է սկսվի մեր նորագույն պատմության մեջ՝ վերջապես գոնե մեկ, առաջին անգամ աններողմտության դրսևորմամբ և հանցագործների լիակատար պատժմամբ:
Եվ առաջին պատժվողները պետք է լինեն Երևանի և Ստեփանակերտի գլխավոր սինլքորները, որ ոչ միայն դավաճանեցին, այլև ոչնչացման տարան մեր հայրենիքի այս վերջին ծվենը»:
