Ստեղծել արտահամակարգային քաղաքական բեւեռ. «Սասնա ծռեր»-ի ուղերձը

 

Կտրված թելը կապելու եւ իր հրեշավոր ծրագիրն ավարտին հասցնելու համար Դեւ համակարգը հրեշտակի կերպարանք առած ձգտում է ամեն գնով եւ կերպով խաբել ու մոլորեցնել, գինով հարբեցնել, մեղքերով գայթակղել եւ իրենց հանցակից դարձնելով՝ կրկին քառսուն գազ հորը գցել, այսինքն՝ իր մահացու գիրկը վերադարձնել արթնացած Ծուռ տեսակին։

Այդ նպատակով համակարգի հիմնական հայաստանյան գործիքի՝ գաղութային վարչակազմի գլխավորությամբ մոբիլիզացրել է ամբողջ ենիչերիական ռեսուրսը՝ պետածառայողական վերնախավ, կուսակցություններ եւ դրանց պարագլուխներ, պատգամավորներ, ԶԼՄ-ներ եւ առանձին լրագրողներ, քարոզչական պայքարի մասնագետներ, վերլուծաբաններ, առհասարակ՝ տարաբնույթ գործակալներ, կարիերիստներ, հարմարվողներ եւ Հայրենիք ու արժանապատվություն չունեցող այլազան տականք։

Իրենց դավադիր միասնությունը քողարկելու համար նրանք երգում են նույն երգի տարբեր հատվածները, հաճախ՝ տարբեր ձայներանգներով։ Սակայն նրանց մատնում է կրկներգը, որ նրանք պարտադիր կերպով կատարում են։

Այս ենիչերիական «երգչախմբին» հանձնարարված է լուծել խնդիրների մի ամբողջ փունջ, առաջին հերթին՝ նսեմացնել Սասնա Ծռերի ապստամբության արժեքն ու նշանակությունը, վարկաբեկել նրանց եւ մերժել ու չեզոքացնել «ծռություն»-ապստամբությունը որպես մեր պարագայում միակ իրական ելք եւ առհասարակ՝ որպես իրավունքի պաշտպանության, սոցիալական վարքի ու արարքի ձեւ, բթացնել ժողովրդի գիտակցությունը եւ ընկճել նրա կամքը՝ նրան տարուբերելով հեռավոր ապագայի վարդագույն պատրանքների եւ դառը իրականության միջեւ, «ընտրությունների» կամ ապստամբությունը բացասող այլ «ելք»-եր հրամցնել համակարգի ներսում, եթե հնարավոր է՝ խորհրդարանում, իսկ եթե ոչ՝ ապա գոնե համակարգի վերասկողության ներքո գտնվող արտախորհրդարանական տիրույթում։

Իսկ այս արշավի վերջնական արդյունքը պետք է լինի անզորություն եւ դատապարտվածություն սերմանելը, թե մենք ի վիճակի չենք պահել Արցախը եւ գոյատեւել առանց Ռուսաստանի կամ այլ օտար տիրոջ, որպեսզի հիմնավոր դառնա Արցախը եւ ՀՀ ինքնիշխանությունը կլանելու համակարգի ծրագիրը։
Այսօր յուրաքանչյուր հայի, ՀՀ յուրաքանչյուր քաղաքացու առջեւ ծառացած է ճակատագրական ընտրության հրամայականը՝ մնալ մեզ որպես սպառվող ռեսուրս օգտագործող համակարգի ներսում, սպասարկել նրա օրակարգը եւ, ի վերջո, ոչնչանալ՞, թե՞ դուրս գալ այնտեղից եւ որդեգրել հայության առաքելության, հայրենատիրության ու ժառանգության ռազմավարական ուղենիշներով առաջնորդվող յուրային համակարգ (որի միջուկն ու առանցքը պետք է դառնա Հայկական բարձրավանդակի ամբողջ տարածքի վրա կառուցված ազգային պետությունը) ստեղծելու համահայկական օրակարգ եւ անհատական, խմբային ու հանրային բոլոր ջանքերն ուղղել դրա իրականացմանը։

Մենք կասկած չունենք, որ հավերժի ճամփորդ Հայը ընտրելու է ազգային համակարգ կառուցելու օրակարգը։

նրանց բովանդակությունից, դրա առաջին հարցը պետք է դառնա ինքնուրույն ազգային սուբյեկտ- պետության (ազգային կամքի կենտրոնի) ձեւավորումը, ինչի համար առնվազն անհրաժեշտ է․

1․ Ձերբազատվել այդպիսի սուբյեկտի ձեւավորմանը խոչընդոտող հանգամանքներից, որոնցից հիմնականներն են՝ ռուս-թուրքական դաշինքով ստեղծված տարածաշրջանային ճարտարապետությունը (որն առնվազն ենթադրում է Հայաստանից Արցախի եւ Նախիջեւանի անջատ վիճակ․ եւ հայկական պետության տարածքի սահմանափակվածություն նախկին ՀԽՍՀ սահմաններում), Ռուսաստանից Հայաստանի կախյալությունը եւ այդ կախյալությունն ապահովող հայաստանյան գաղութային վարչակազմը։
2․ Համախմբել եւ արդյունավետ կերպով գործադրել ներկայումս հայության իրավազորության տակ գտնվող եւ 1-ին կետում նշված հանգամանքներից ձերբազատվելու շնորհիվ հայությանը հասանելի դարձող պետական ռեսուրսը՝ տարածքը, բնակչությունը, ինքնիշխանությունը, պետական կառավարման համակարգը եւ այլ ռեսուրսը։
3․ Այս սուբյեկտը ձեւավորել ազգային համակարգ կառուցելու համահայկական օրակարգի հաջորդ հարցերի շղթայական լուծման համար նվազագույն բավարար (տվյալ դեպքում՝ տարածաշրջանային հայկական գործոնի մակարդակի) պայմաններ ու նախադրյալներ ստեղծելու մեկնարկային նպատակադրությամբ ու լիցքով։ Ուստի նա իր տարածքը, բնակչությունը, ինքնիշխանությունը, կառավարման համակարգը եւ այլ ռեսուրսը որակապես ու քանակապես պետք է ավելացնի եւ համապատասխանեցնի տարածաշրջանային գործոն դառնալու համար բավարար չափանիշներին։ Դիտարկվող պարագայում հենքային եւ գլխավոր ռեսուրսը տարածքն է, որի գործոնային նվազագույն չափանիշը Կուր եւ Արաքս գետերով ամփոփվող միջակայքն է։
Վերը նշվածից բխում է, որ համահայկական օրակարգի առաջին հարցը պետք է դառնա ներկայումս հայության իրավազորության տակ գտնվող Հայաստանի Հանրապետության եւ Արցախի տարածքների վրա ինքնիշխան (ապագաղութացված եւ ինքնուրույն) եւ ժողովրդավարական Նոր Հանրապետության հիմնադրումը։ Նոր Հանրապետություն, որը պետք է ստեղծվի Կուր-Արաքսյան Հանրապետություն դառնալու մեկնարկային նպատակադրմամբ ու լիցքով։
Բնականաբար, այս գործընթացը առնվազն հետեւյալ առարկայական պատճառներով պետք է սկիզբ առնի եւ ընթանա առկա համակարգից ու նրա վերահսկողությունից դուրս․
1․ Առհասարակ՝ որեւէ համակարգի ներսում հնարավոր չէ լուծել տվյալ համակարգի մակարդակի պրոբլեմը։
2․ Կոնկրետ մեզ գաղութացնող համակարգն ունի իրեն ծնած եւ պահպանող նպատակը՝ մինչեւ վերջ սպառել ու կլանել մեզ։
Այդ նպատակով ԽՍՀՄ-ի լուծարումից հետո այն մեկ այլ ձեւաչափով վերականգնելու համար համակարգը խորհրդային մոդելի հենքի վրա վերանախագծվել, կառուցվել եւ կատարելագործվում է որպես արտաքուստ պետության ձեւ ունեցող, սակայն խորքի մեջ յուրօրինակ մի հակապետություն՝ սպիտակ ցեղասպանության միջոցով մեզ դիմադրողականությունից զրկելուն միտված իր համապատասխան հակագործառույթներով։
Ուստի, եթե նա խոստանում է բազմակի տեմպերով առաջընթաց, ապա արագացնելու է քայքայման ու հետընթացի տեմպերը, անվտանգություն եւ Ազգ-բանակ՝ խորացնելու է ազգի առջեւ ծառացած գոյութենական մարտահրավերները, իսկ բանակն ամբողջությամբ հանձնելու է օտարին, արդարություն՝ ավարտին է հասցնելու երկիրը բաց սահմաններով համակենտրոնացման ճամբարի վերածելու գործը եւ միակ ընտրությունը թողնելու է ստրկանալու կամ հեռանալու միջեւ, կոռուպցիայի դեմ պայքար՝ կատարելագործելու եւ ծավալելու է կոռուպցիան, բնակչության աճ՝ մարդաթափ է անելու Հայաստանը։
Ակնհայտ է, որ ազգային պետականության ոչնչացման, ցեղասպանության ու հայրենազրկման այսպիսի հականպատակ եւ հակագործառույթներ ունեցող համակարգում հնարավոր չէ որեւէ շոշափելի դրական արդյունքի հասնել։ Ընդամենը կարելի է կեղծ արդյունքի հետամուտ լինելով նպաստել նրա կատարելագործմանը եւ հրեշավոր ծրագրին։
3․ Համակարգի կենտրոնը, նրա գլուխը Հայաստանում չէ։ Հայաստանում նրա ենթակա բաղադրիչն է, նրա գործիք գաղութային վարչակազմը։ Ուստի ընդամենը ենթակա բաղադրիչի հետ հարաբերվելով, այն էլ՝ նրա գերակա ու վերահսկող կարգավիճակի պարագայում, հնարավոր չէ ազդել համակարգի վրա։
4․ Համակարգի հայաստանյան գործիք գաղութային վարչակազմի ղեկավար դասն անդառնալի կերպով թաղվել է Հայրենիքի դավաճանության, իշխանության յուրացման, համակարգային կոռուպցիայի, սպանությունների եւ ծանր ու առանձնապես ծանր այլ հանցագործությունների ճահճում։ Անձնական ու խմբային շահերով կազմակերպված այդ հանցավոր համագործակցության անդամների համար փոփոխությունը հավասարազոր է ազատազրկման եւ ունեզրկման, այդ պատճառով նրանք մինչեւ վերջ փորձելու են պահպանել առկա իրավիճակն ու կառավարման լծակները։
Ասվածի թարմ եւ խոսուն ապացույցն է դատարանի նկուղում թրքաբոլշեւիկյան այս համակարգի ոստիկանների միջոցով Սասնա Ծռերին դաժանաբար ծեծելը, ինչն առանց այլեւայլության 1921թ. փետրվարին Երեւանի բանտում կատարված կացնահարման ժամանակակից դրսեւորումն էր:
Նոր Հանրապետության հիմնադրման գործընթացը նախապատրաստելու եւ սկսելու համար հարկավոր է այս ամենը հաշվի առնելով ստեղծել արտահամակարգային քաղաքական բեւեռ, որը կդառնա ապագա ազգային համակարգի սաղմը եւ իր վրա կվերցնի քաղաքական եւ ժողովրդային ռեսուրսի մոբիլիզացիայի, համաժողովրդական ընդվզման, գաղութային վարչակազմի հեռացման, ինչպես նաեւ Նոր Հանրապետության հիմնադրման Անցումային փուլի մեկնարկն ապահովող Ժողովրդի վստահության կառավարության ձեւավորման կազմակերպական բեռը։
Արտահամակարգային բեւեռը կենսականորեն անհրաժեշտ է նաեւ արտաքին հակառակորդի հավանական հարձակման դեպքում, որպեսզի հնարավոր լինի մոբիլիզացնել ժողովրդին եւ խափանել պայմանավորված պատերազմով տարածք հանձնելու ունակ վարչակազմի դավաճանությունը։
Արտահամակարգային բեւեռում համախմբվող գործիչները եւ ժողովուրդը պետք է մտածեն եւ գործեն «ծռավարի»՝ ընդառաջ գնալով վերահաս վտանգին եւ այն դիտելով որպես հաղթանակի լիցք ու ռեսուրս։
Հայությունը շուտով իր հետեւում է թողնելու անկումների ու կորուստների ժամանակը եւ մտնելու է վերածննդի, վերելքների ու ձեռքբերումների ժամանակ։
Սասնա Ծռերի ապստամբությունն այս գործընթացի օրինաչափությունը հաստատող անցման գործողություն էր եւ ապագան մեկնարկող գալիք համաժողովրդական ընդվզման հաջողված փորձարկումն ու կազմակերպական խթանը։
Ապստամբական հանգուցալուծումն անխուսափելի է։ Նախապես արտահամակարգային բեւեռի ստեղծումը այն կդարձնի հնարավորինս նվազ կորստաբեր եւ առավելագույնս արդյունավետ։
Մենք՝ ներքոստորագրյալ ռազմագերիներս, քաղբանտարկյալներս եւ քաղհալածյալներս՝
ա/ դիմում ենք Հայրենիքի եւ պետականության ապագայով մտահոգ բոլոր ուժերին ու անհատներին եւ հորդորում ենք մեր գոյության հաշվին ապրող համակարգի ներսում խորհրդարանական կամ արտախորհրդարանական լուծումներ փնտրելու փոխարեն համախմբվել արտահամակարգային տրամաբանությամբ,
բ/ մեր կողմից պատրաստ ենք պատասխանատվության մեր բաժինը ստանձնել ինչպես արտահամակարգային բեւեռի կայացման ու գործունեության, այնպես էլ Ժողովրդի վստահության կառավարության մեջ եւ Անցումային փուլում:
Մենք ենք տերը մեր երկրի։
Ստորագրություններ
1.Ժիրայր Սեֆիլյան
2.Գարեգին Չուգասզյան
3.Մխիթար Ավետիսյան
4.Պավել Մանուկյան
5.Վարուժան Ավետիսյան
6.Արայիկ Խանդոյան
7.Արմեն Լամբարյան
8.Կարո Եղնուկյան
9.Հայկ Կյուրեղյան
10.Սերգեյ Կյուրեղյան
11.Արեգ Կյուրեղյան
12.Աշոտ Պետրոսյան
13. Լիպարիտ Պետրոսյան
14. Հովհաննես Հարությունյան
15. Գեւորգ Իրիցյան
16. Արամ Մանուկյան
17. Արթուր Մելքոնյան
18. Գառնիկ Հովակիմյան
19. Արթուր Սողոմոնյան
20. Թաթուլ Թամրազյան
21. Գագիկ Եղիազարյան
22. Արամ Հակոբյան
23. Մարտիրոս Հակոբյան
24. Տիգրան Մանուկյան
25. Վարդան Գերավետյան
26. Ներսես Պողոսյան
27.Գեւորգ Սաֆարյան
28.Թորոս Թորոսյան
29.Սեդրակ Նազարյան
30.Էդվարդ Գրիգորյան
31.Արայիկ Հակոբյան
32. Արթուր Մովսիսյան
33.Տիգրան Սարգսյան
34.Արմեն Բիլյան
35.Հովհաննես Վարդանյան
36.Սմբատ Բարսեղյան