Եթե նստացույց ես անում՝ հանում ես բրենդային կոստյումդ ու վրանի ֆենսի աթոռները, ստիպում ես խոսել քո մասին
Ադրբեջանի հարցերով փորձագետ Անժելա Էլիբեգովան գրում է.
«Եթե նստացույց ես անում, որ աշխարհին հասցնես հումանիտար ճգնաժամի ահազանգը, քարոզչական ու մեդիա գործիքակազմը մաքսիմալ օգտագործում ես՝ ողողում ես սոցցանցերը ու զլմները լայվերով, ֆոտո-վիդեո կոնտենտով, հեշթեգերով, փորձում ես դուրս գալ միջազգային մամուլ, անդադար տրանսլյացիաներ ու մեսսիջներ բոլոր միջազգային կառույցներին։ Հանում ես բրենդային կոստյումդ ու վրանի ֆենսի աթոռները ու դարձնում ես պետության ղեկավարի նստացույցը օրակարգային թեմա։ Ստիպում ես խոսել քո մասին։
Եթե զուտ ուզում ես խուսափել պատասխանատվությունից, որովհետև ոչ ճգնաժամային կառավարումից ես գլուխ հանում, ոչ էլ կարողանում ես 92-ի պես ապաշրջափակումից դուրս գալը կազմակերպել, ապա սենց էլ ա նորմալ»։