Մթերքները շարունակում են փչանալ, բեռնատարների թիվը գնալով ավելանում է, ոչ մի բացատրություն չի տրվում,վարորդները խնդրի լուծման հույս էլ չունեն
«Փաստ» օրաթերթը գրում է․ Ղրիմի կամրջի վրա տեղի ունեցած պայթյունից հետո «Վերին Լարսի» անցակետում բեռնատարների նկատմամբ վերահսկողությունը մեծացել է, ինչը լուրջ խնդիրներ է առաջացրել նաև հայ բեռնափոխադրողների համար: ԱԺ «Հայաստան» խմբակցության պատգամավոր Գառնիկ Դանիելյանը, որն անընդհատ կապի մեջ է բեռնատարների վարորդների հետ, «Փաստի» հետ զրույցում երեկ նշել է, որ այդ պահի դրությամբ միայն Վրաստանի մայրաքաղաք Թբիլիսիի մատույցներում հերթի մեջ կանգնած բեռնատարների թիվը հասել է մի քանի հազարի:«Մարդկանց մոտ տարածված կարծիք կա, թե բեռնատարները Լարսում են կանգած, բայց իմ նշած բեռնատարները անգամ Թբիլիսի չեն հասել: Եթե երկու շաբաթ առաջ այդ բեռնատարները մի քանի հարյուր էին, հիմա, իմ վերջին տեղեկություններով, մի քանի հազարի են հասել: Կան վարորդներ, որոնք շուրջ 17 օր է՝ հերթի մեջ են, շատերն էլ ավելի երկար ժամանակահատված է, որ այնտեղ են: Խնդիրը չի լուծվում, բեռնատարների թիվը գնալով ավելանում է, իսկ բեռնատարների վարորդներին, ապրանքների տերերին ոչ մի բացատրություն չի տրվում:
Մթերքները շարունակում են փչանալ, խայտառակ պայմաններ են: Վարորդները դժգոհ են ու արդեն խնդրի լուծման հույս էլ չունեն: Նոյեմբերի 17-ին եմ կապ հաստատել իրենց հետ, ինձ ևս մեկ անգամ խնդրել են զբաղվել խնդրով, բայց պատասխանատու մարմինները որևէ բացատրություն ո՛չ ինձ են տալիս, ո՛չ էլ բեռնատարների վարորդներին: Նոյեմբերի 15ին ԱԺ իմ ելույթում նշել էի, որ էկոնոմիկայի նախարարի հետ կապ հաստատելու բոլոր փորձերն ապարդյուն են: Այդ ելույթից հետո ևս որևէ արձագանք չեղավ»,-մեզ հետ զրույցում ասաց պատգամավորը՝ նշելով նաև մեկ այլ խնդրի մասին:
«Բեռնատարները 30-օրյա ժամկետում պետք է հասցնեն անցնել ՌԴ սահմանը, բայց այդ ժամկետներն արդեն լրանում են: Այսինքն, խնդիր կա անգամ այն ապրանքների համար, որոնք արագ չեն փչանում: Հիմա բեռնափոխադրողները չգիտեն՝ ինչպե՞ս է լուծվելու այդ խնդիրը, եթե անգամ սահմանն անցնելու հույս լինի: Խնդիրները, մեծ հաշվով, բազմաթիվ են, որոնք չեն լուծվում ու հույս էլ չկա, որ կլուծվեն: Այս իշխանությունը չի տիրապետում իրավիճակին, գաղափար չունի խնդրից ու սուտ թվեր են հրապարակում»,-ասաց նա՝ շեշտելով, որ կառավարությունից որևէ մեկը չի այցելել այդ մարդկանց, ովքեր արդեն շուրջ մեկ ամիս՝ կիլոմետրերով հերթի մեջ են: Անդրադառնալով նոյեմբերի 16-ին էկոնոմիկայի նախարար Վահան Քերոբյանի այն հայտարարությանը, թե բեռնատարների թիվը 1600 է, Գառնիկ Դանիել յանը նշեց, որ հրապարակված թիվը փոքր է, իրականությունն այլ է:
Պատգամավորը նշեց, որ խնդիրը շղթայական ռեակցիայով նաև այլ շրջանակների վրա է ազդեցություն ունենում: «Քիչ չէ, որ մարդիկ վնաս են կրել, բերքը թափելու համար ևս պետք է գումար վճարեն: Միայն սա բավարար է պատկերացնելու խնդրի հրատապությունն ու լրջությունը: Նաև կան այնպիսիք, որ նախօրոք գումարներ են վճարել, ըստ որի՝ պետք է ապրանքները տանեն, հիմա փաստի առաջ են կանգնել՝ տեսնելով հսկայական հերթը, չլուծվող խնդիրը: Այսինքն, այս ամենը շղթայական բնույթ ունի, միանգամից մի քանի ուղղությամբ են մարդիկ տուժում: Տուժում է նաև գյուղացին: Նաև կապ եմ հաստատել գյուղմթերք արտադրող որոշ ընկերությունների հետ, որոնք ևս կնքված պայմանագրեր ունեն ու պետք է հասցնեն արտադրանքը պայմանագրով նախատեսված ժամկետներում տեղ հասցնել: Նրանցից շատերը խոշոր խանութների հետ պայմանագրեր ունեն, որոնք չեղարկվում են ու իրենք այս ամենի հետևանքով ոչ հուսալի գործընկեր են դառնում»,-հայտնեց Գ. Դանիելյանը:
Խնդիրը, որը շղթայական էֆեկտով ազդում է շատերի վրա, պատգամավորի խոսքով, րոպե առաջ լուծման կարիք ունի: «Մինչդեռ կառավարությունը որևէ ձևով մատը մատին չի տալիս: Իրենք պատրաստ են գնալ, մասնակցել ցանկացած հիմարության, բայց կարևորագույն հարցերը, որոնք կենսական նշանակություն ունեն մեր երկրի համար, անտեսում են: Անգամ այնքան են լկտիացել, որ բացատրություն էլ չեն ուզում տալ: Պատգամավորը զանգահարում է էկոնոմիկայի նախարարին, բայց նա չի բարեհաճում պատասխանել: Բայց ասում էին՝ «ժողովուրդը բացարձակ արժեք է», «ամեն մեկդ վարչապետ եք», «ամեն մեկդ երկրի տերն եք»: Երկրի տերերի, գյուղացու, արտադրողի հետ այսպե՞ս են վերաբերվում: Հետո էլ խոսում են ինչ-որ տնտեսական ցուցանիշներից, ինչն իրենց հետ ընդհանրապես առնչություն չունի»,-ասաց նա:
Պատգամավորի խոսքով, բացի նրանից, որ ոլորտը չեն պատկերացնում, նաև ազնվություն չունեն. «Անգամ չեն ասում, որ այս կամ այն փորձն են արել, բայց չի ստացվել, կամ որ իրենցից կախված չէ: Մի բացատրություն անգամ չկա, ինչը երկու պատճառ կարող է ունենալ: Կա՛մ թքած ունեն ամենի վրա, կա՛մ էլ չեն տիրապետում իրավիճակին, ոլորտին: Երկու դեպքում էլ ձախողման ամբողջ պատասխանատվությունն իրենք են կրում: Ես հետամուտ եմ լինելու, որ այս ամենի պատասխանատուներն անգործության համար պատասխանատվություն կրեն: Փաստացի հանցավոր անգործություն են ցուցաբերում»:
.jpg)
.jpg)