Մոսկվայի հետ գիտակցված առճակատումը, որի մեջ մտել է Երևանը, միայն խրախուսում է Բաքվին գնալ ավելի վճռական, ավելի համարձակ քայլերի,Коммерсантъ
Ռուսաստանի՝ մերձավոր դաշնակիցներից մեկի՝ ՀԱՊԿ անդամ Հայաստանի հետ հարաբերություններում ծանր ճգնաժամ է առաջացել։ Այս մասին գրում է Коммерсант-ը։«Կողմերը փոխադարձ մեղադրանքներ են փոխանակում։ Հանրապետության վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը իտալական թերթերից մեկին տված հարցազրույցում հայտարարել է, որ Մոսկվայի հետ ռազմավարական դաշինքի գնալը սխալ էր։ Նրա կինը գնում է Կիև և հանդիպում նախագահ Վլադիմիր Զելենսկու հետ։
Երեւանը նաեւ մարդասիրական օգնություն է ցուցաբերում Կիեւին ռուս-ուկրաինական հակամարտության սկզբից ի վեր առաջին անգամ։ Եվ վերջապես, Հայաստանը ԱՄՆ-ի հետ համատեղ զորավարժություններ է անցկացնում, և իր ներկայացուցչին հետ է կանչում ՀԱՊԿ-ից՝ նրա դիմաց ոչ ոքի չուղարկելով»,- լրատվամիջոցը թվարկում է բոլոր վերջին իրադարձությունները։
Ադրբեջանը ռազմական տեխնիկա է տեղափոխում Հայաստանի հետ սահման, որոնց վրա մարտավարական նշաններ են կիրառվում ռուսական «Z»-ի և «V»-ի անալոգիայով փետրվարի 24-ի նախօրեին։ Բազմաթիվ ապացույցներ կան, որ Բաքվի կողմից ռազմական գործողություն կարող է տեղի ունենալ մոտ ապագայում։
Եվ կարելի է միայն կռահել՝ այն կսահմանափակվի միայն Լեռնային Ղարաբաղով (իսկ հայերը Ստեփանակերտը պահելու շատ քիչ հնարավորություններ ունեն), թե՞ նախագահ Իլհամ Ալիևը կօգտվի ստեղծված իրավիճակից՝ լուծելու բոլոր վիճահարույց հարցերը, այդ թվում՝ միջանցք ստեղծելու դեպի Նախիջևան, այս անգամ հենց Հայաստանի տարածքով, նշում է Коммерсант-ը։
Միաժամանակ, լրատվամիջոցն ընդգծում է, որ Բաքվի համար իրավիճակն ավելի բարենպաստ է, քան երբևէ։
«Նախ՝ ուժերի հավասարակշռությունը, ինչպես ցույց տվեց 2020 թվականի աշնանը 44-օրյա պատերազմը, ակնհայտորեն նրա օգտին է։ Երկրորդ, Ադրբեջանը շարունակում է ապավինել իր հիմնական դաշնակցի՝ Թուրքիայի գրեթե անսահմանափակ աջակցությանը։
Երրորդ՝ հայերը նման դաշնակիցներ չունեն։ Ռուսաստանը, եթե նույնիսկ ցանկանար օգնության հասնել նրանց, չափազանց խորը ճահճացած է Ուկրաինայում և հազիվ թե իրեն թույլ տա երկրորդ ճակատ բացել։ Իսկ Արևմուտքը հեռու է և ռազմական առումով չի կարող ազդել իրերի վիճակի վրա, իսկ տնտեսապես ինքն էլ մեծապես կախված է ադրբեջանական նավթի և գազի մատակարարումից, որը մասամբ փոխարինում է ռուսականին։
Ուստի դժվար է պատկերացնել, որ ԱՄՆ-ը և ԵՄ-ն խիստ պատժամիջոցներ կկիրառեն Բաքվի դեմ, նույնիսկ ի պատասխան Ղարաբաղում ռազմական գործողության և խաղաղ բնակիչների մահվան։
Գտնվելով փակուղում` Նիկոլ Փաշինյանը, ըստ ամենայնի, արդեն մտածում է, թե ինչպես բացատրի իր հայրենակիցներին ապագա պարտությունն ու ապագա հնարավոր զիջումները։ Թվում է, թե նրա պաշտպանության գիծն այսպիսին է լինելու. ամեն ինչում մեղավոր է Մոսկվան, նա էր, որ իր դաշնակցին թողեց բախտի ողորմությանը և՛ երեք տարի առաջ, և՛ հիմա, հենց նա է թույլ տալիս Բաքվին իրականացնել Ղարաբաղի շրջափակումը։ եւ հայերի թիկունքում բանակցում է Իլհամ Ալիեւի հետ։
Մի ծայրահեղությունից մյուսը շտապելով՝ Հայաստանի վարչապետը կրկնում է նույն սխալները, որոնք թույլ է տվել 2020 թվականի պատերազմի նախօրեին, և որոնք ճակատագրական են դարձել իր ժողովրդի համար։
Չի կարելի միաժամանակ սադրել գլխավոր թշնամուն՝ Ադրբեջանին, և ցուցադրաբար մարտահրավեր նետել միակ տեսականորեն հնարավոր պաշտպանին՝ Կրեմլին։
Աշխարհաքաղաքական այն աննախանձելի դիրքում, որում հայտնվել է Հայաստանը, նման մոտեցումը դժվար թե կարելի է անվանել հեռատես ու պրագմատիկ։ Մոսկվայի հետ գիտակցված կլինչը, որի մեջ մտել է Երևանը, միայն խրախուսում է Բաքվին գնալ ավելի վճռական, ավելի համարձակ քայլերի։
Որովհետև նույնիսկ այսօր, նույնիսկ ուկրաինական հակամարտության ամենաթեժ պահին, միակ մարդը, ով կարող էր Իլհամ Ալիևին համոզել զսպվածություն ցուցաբերել, չափավորել ախորժակները, Վլադիմիր Պուտինն է։ Բայց այսօր, հայ-ամերիկյան զորավարժությունների և Փաշինյանի կնոջ Կիև այցի ֆոնին, դժվար է պատկերացնել, որ ՌԴ նախագահը կցանկանա դա անել»,- գրում է հոդվածի հեղինակ Մաքսիմ Յուսինը։
