Ստեփանակերտում ազերիները հնարավորություն են ստացել վրեժ լուծել իրենց պապերին ծնկի բերողից` Ստեփան Շահումյանից
Քաղաքագետ Արա Պողոսյանը գրում է.«Ստեփան Շահումյանը 1918-ի ապրիլի 25-ին կազմել է Բաքվի կոմիսարների խորհուրդը (Բաքվի 26 կոմիսարներ): Սրան նախորդել է Բաքվի մուսավաթականների ճնշումը, որի գործում Շահումյանին օգնում է նաև Բաքվում գտնվող հայկական զինված ուժերը։ Թե ինչ եղավ հետո, հայերիս համար շատ դրամատիկ էր, բայց Շահումյանը Բաքուն թեկուզ կարճ ժամանակով մաքրել էր մուսավաթական և թուրքամետ ուժերից։
Իհարկե, Շահումյանն ու իր համախոհները («Բաքվի 26 կոմիսարներ») ամիսներ անց գնդակահարվեցին` 1918 թվականի սեպտեմբերին՝ Թուրքմենստանի Անդրկասպյան ավազուտներում, բայց կովկասյան թաթարների (հիմա` ադրբեջանցիների) հուշերում նա մնաց որպես մեծագույն թշնամի, որպես իրենց նվաստացնող ու ծնկի բերող, և հիմա Ստեփանակերտում կովկասյան թաթարների հետնորդները հնարավորություն են ստացել վրեժ լուծել իրենց պապերին ստորացնողից` Ստեփան Շահումյանից, իհարկե ինչպես միշտ, այդ վրեժը արտահայտվում է արձանը, մշակութային ժառանգությունը վանդալիզմի ենթարկելով։ 1. Նկարում Ստեփան Շահումյանի արձանն է Արցախի Հանրապետության մայրաքաղաք Ստեփանակերտում»։
