Եթե դա տեղի ունենա, ապա ՀՀ-ի հարավն Ալիևը կփորձի խժռել. ինչո՞ւ է Ադրբեջանի ՊՆ քարտեզներում այդ տարածքն առանձնահատուկ ընդգծված, այլ ոչ թե ադրբեջանական գույնով ներկված
Հայաստանն ակնհայտորեն պատրաստվում է հերթական լայնամասշտաբ հանձնմանը: Փաշինյանը, և ամենակարևորը նրա կուրատորները հասկանում են, որ մարդկանց պետք է սովորեցնել այդ մտքին աստիճանաբար, և այդպես էլ անում են։ Սկզբից Արցախը հանձնելու առաջին փորձը Ռուսաստանը կանխեց և թույլ չտվեց այն ավարտին հասցնել։ Հետո Փաշինյանը սկսեց բացահայտ խաղալ և ուղիղ ասաց, որ հայկական զորքերը չեն պաշտպանելու Արցախը, չնայած, իհարկե, սկսեց մեղադրել Ռուսաստանին։ Հետո սկսեց առանձին գյուղերի հանձնումը «որպեսզի ոչ ոք չմեռնի», գրում է dzen.ru-ն։ Այժմ Հայաստանը պատրաստվում է հանձնել Սյունիքի միջանցքը, ինչի համար էլ Ամերիկան սկսել էր այս ամբողջ կոմբինացիան։ Արդյունքում Ամերիկան (և ՆԱՏՕ-ն) ուղիղ ելք կունենան դեպի Կասպից ծով (և Կենտրոնական Ասիա): Եվ միաժամանակ նրանք մտադիր են Իրանին կտրել մնացած Անդրկովկասի հետ կապից։
Բայց այդ ամենի համար Փաշինյանը պետք է Հայաստանի ևս մեկ հսկայական կտոր հանձնի Թուրքիայի և Ադրբեջանի ուրախ ծափահարությունների ներքո։ Եվ, ըստ երևույթին, դա հենց այն է, ինչ արդեն իսկ պատրաստվում է և միանգամից բոլոր կողմերից՝ Ադրբեջանից, Հայաստանից և ԱՄՆ-ից։ Ահա թե ինչ է ասում քաղաքագետ Բենիամին Մաթևոսյանն այդ մասին. «Ադրբեջանի ՊՆ մամուլի կենտրոնում ճեպազրույցի ժամանակ ցույց են տվել քարտեզ, որտեղ ընդգծված է «Զանգեզուրի միջանցքը»։ Ամեն ինչ պտտվում է Հայաստանով, Սյունիքով, տխրահռչակ միջանցքով հաղորդակցությունների շուրջ։ Բայց ոչ Հայաստանի ԱԳՆ-ն, ոչ էլ ՊՆ-ն չեն արձագանքում Անկարայի ու Բաքվի ագրեսիվ հարձակումներին։ Այդ ամենը միասին վերցրած մեզ ստիպում է մտածել, որ միջանցքն արդեն իսկ տրված է, և իշխանությունները միայն ուղիներ են փնտրում այդ հանձնումը «օրինականացնելու» համար»։
Եվ, ամենայն հավանականությամբ, նա միանգամայն ճիշտ է: ԱՄՆ ծրագրերի համաձայն հենց այդպես էլ պետք է տեղի ունենա հայկական տարածքների սողացող հանձնումը ՆԱՏՕ-ի անդամ Թուրքիայի անմիջական դաշնակից Ադրբեջանի վերահսկողությանը։ Նույնիսկ հնարավոր է, որ այդ հանձնումն ինքնին անցնի մի քանի փուլերով։ Բայց ոչ թե տարածքային, այլ միջանկյալ կարգավիճակային իմաստով։
Նախ, կհայտարարվի, որ դա ինչ-որ «հատուկ գոտի» է, որը ֆորմալ առումով, կարծես թե, դեռևս նշված է որպես հայկական, բայց իրականում արդեն գտնվում է Ադրբեջանի վերահսկողության տակ։ Նման դասավորության պայմաններում ամեն ինչ «գեղեցիկ» է արվելու, ասելու են, որ Հայաստանի տարածքային ամբողջականության դեմ ոչ ոք ոչ մի ոտնձգություն չի անում, և բոլորը՝ այդ թվում Ադրբեջանը, «Սյունիքի միջանցքի» տարածքը համարում են հայկական։ Պարզապես այնտեղ ինչ-որ հատուկ ռեժիմ է սահմանված, և վերջ։
Բայց, ամենայն հավանականությամբ, Փաշինյանի ծրագիրն ավելի վատն է: Պետք է ենթադրել, որ դա դուրս է գալիս նկարագրված սցենարի շրջանակներից, և դա ամենևին էլ նրա գաղափարը չէ, այլ ամերիկյան է։ Թվում է, թե ինչպե՞ս կարող է ավելի վատ լինել: Շատ հեշտ: Սյունիքի միջանցքի նկատմամբ Ադրբեջանի վերահսկողությունը հեռու է վատագույն սցենարից: Եվ բացի այդ, դա չի բացատրում Փաշինյանի վերջին տարիների քաղաքականության որոշ տարօրինակությունները։ Եվ ամենակարևորը, այդ վարկածը չի բացատրում այն, թե ինչո՞ւ է Ադրբեջանի ՊՆ քարտեզներում այդ տարածքն առանձնահատուկ ընդգծված, այլ ոչ թե պարզապես ադրբեջանական գույնով ներկված: Եվ այդ հարցին կա մի պարզ պատասխան: Դա այն պատճառով է, որ Փաշինյանն այդ նպատակի համար ունի այսպես կոչված «ՆԱՏՕ-ի խաղաղապահներ»:
Այսինքն, օրինակ, մեր սիրելի ֆրանսիացիները... Չէ՞ որ Երևանը վերջին 2 տարիներին գրկախառնվում է նրանց հետ, և այդ գրկախառնվելու ընթացքում անփոփոխ տարածքներ կորցնում։
Կսկսվի «խառնում գործընթացը», Մակրոնն արագ վազելով կգա և կասի, որ «հիմա կփրկի բոլորին», և արդյունքում Անդրկովկասի հիմնական տրանսպորտային միջանցքներից մեկն արագորեն կանցնի ՆԱՏՕ-ի վերահսկողության տակ։
Ու ուշադրությո՛ւն... Նույնիսկ ոչ թե Թուրքիայի կամ Ադրբեջանի վերահսկողության տակ, որոնք ինքնիշխանություն են խաղում և թվում է, թե խաղում են իրենց խաղը, այլ ՆԱՏՕ-ի զորքերի անմիջական և ուղիղ վերահսկողության տակ, անգամ ոչ Ֆրանսիայի: Ի վերջո, Մակրոնը, հավանաբար, կհայտարարի, որ իրեն շահարկումներ և մեղադրանքներ պետք չեն, և որ լիարժեք արևմտյան «կոալիցիան» կգործի, ինչպես իրենք են սիրում անել դա թաքնվելով միմյանց թիկունքների հետևում, որպեսզի ոչ ոքի ուղղակիորեն չմեղադրեն։
Արդյունքում Հայաստանն ընդմիշտ կկորցնի այդ տարածքը, քանի որ Ադրբեջանից կամ Թուրքիայից դեռ հնարավոր կլինել ինչ որ բան պոկել, բայց ՆԱՏՕ-ից՝ մի էլ փորձիր...
ՆԱՏՕ-ն ուղիղ սահման կստանա Իրանի հետ, որը նրա վաղեմի երազանքն է: Սադրանքներ, բայց ավելի կարևորը հետախուզական, ինչպես նաև հակահրթիռային և հակաօդային պաշտպանության համակարգեր այդ երկրի սահմանին։ Այնտեղից, ի դեպ, ուղիղ գծով դեպի Թեհրան ընդամենը մոտ 500 կիլոմետր է...
Իսկ հետո էլ զվարճանքը կսկսվի ՆԱՏՕ-ի Կասպից ծով, Թուրքմենստան, Ղազախստան և այլ վայրեր մուտքով: Եվ դա ուղիղ՝ շրջանցելով Ռուսաստանը կամ Չինաստանը։
«Այս քաղաքական խճանկարի վերջին կտորը լինելու է Հայաստանի իշխանությունների պահանջը դուրս բերել ռուսական ռազմական կայազորը Սյունիքից։ Եվ նրանք բավականին ընդունակ են դա անել։ Եթե դա տեղի ունենա, ապա Հայաստանի հարավն Ալիևը կփորձի խժռել։ Շատ, շատ բան վկայում է այն մասին, որ իշխանությունները, որոնք ժամանակին խոստացել էին լինել թափանցիկ, թաքցնում են կապիտուլյացիոն հերթական ակտը և երկիրն ու ժողովրդին նորից տանում են դեպի ամբողջական պատմական աղետ»,- ամփոփել է Բենիամին Մաթևոսյանը։
Հենց դրա համար էլ Փաշինյանն անխոնջ աշխատում է: Նա նաև հետո «կբացատրի», որ պարզվում է, որ «դա բխում էր երկրի շահերից» և այլն։ Ի վերջո, Փաշինյանը մեկ անգամ արդեն ասել է, որ վաղուց էր հասկացել, որ Արցախը պետք է հանձնել, և որ ժողովուրդը դա չէր ընդունի և ուրեմն Արցախը պետք էր հանձնել կամաց-կամաց, բայց առանց ժողովրդին հարցնելու։ Հիմա էլ նույնը կլինի Սյունիքի միջանցքի հետ կապված, հանուն որի էլ ի սկզբանե ամեն ինչ սկսվել էր:
