Բաքուն անընդհատ հասկացնում է, որ իր համբերությունն անսահման չէ,միգուցե ինչ-որ թղթի ստորագրում կլինի, բայց փոփոխությունների չեն հանգեցնի
Kommersant.ru-ն գրում է, որ Ադրբեջանն ու Հայաստանը շարունակում են պտտվել բանակցային շրջանակում, որն առաջին անգամը չէ, որ փակվում է Ռուսաստանում հետո նորից բացվելու համար։ Ադրբեջանի և Հայաստանի արտգործնախարարների նոր բանակցությունները, այս անգամ Մոսկվայում, Բաքվի և Երևանի համար դարձան խաղաղության պայմանագրի որոշակի մոտեցման, իսկ Ռուսաստանի համար ազդեցիկ միջնորդի կարգավիճակում մնալու ևս մեկ փորձ։ Կողմերը, սակայն, հեռու են փոխզիջումներից և ընդունում են, որ հանդիպումների հաճախականությունն առանձնապես չի ազդում դրանց արդյունավետության վրա։ Դա հատկապես զայրացնում է Բաքվին, և ադրբեջանական կողմն անընդհատ հասկացնում է, որ իր համբերությունն անսահման չէ։ Առայժմ յուրաքանչյուր հանդիպում, անկախ նրանից, թե որտեղ է այն տեղի ունենում՝ Վաշինգտոնում, Բրյուսելում, թե Մոսկվայում, ավարտվում է ընդհանուր խոսքերով առ այն, որ այն օգտակար էր և որոշակի քայլերով կրճատեց խաղաղության պայմանագրի ճանապարհը։ Սակայն մինչև վերջնական կետին հասնելը մնացած հեռավորությունը անհայտ է մնում։Կովկասի ինստիտուտի (Երևան) ղեկավար Ալեքսանդր Իսկանդարյանը կարծում է, որ բանակցությունները դեռ շատ հեռու են ավարտի գծից։ «Այն, ինչ տեղի է ունենում (ղարաբաղյան հակամարտության խաղաղ կարգավորման ուղիներ գտնելը), Մինսկի ոչ պաշտոնական խումբ է։ ԵԱՀԿ Մինսկի խումբն իրականում չի աշխատում, բայց այդ բանակցությունները դեռ վարում են Եվրոպան, Ամերիկան և Ռուսաստանը։ Ձևաչափը հակասական է եռյակի ներսում առկա հարաբերությունների պատճառով: Կա խանդ, անհամաձայնություն և այլն։ Հետևաբար, չպետք է լավատես լինել։ Միգուցե դա այդպես չէ, և ինչ-որ թղթի ստորագրում այնուամենյանիվ կլինի։ Բայց նույնիսկ այդ դեպքում հավանականությունն այն է, որ նման տարբեր մոտեցումներով ստորագրված խաղաղությունը գետնի վրա փոփոխությունների չեն հանգեցնի»,- ասել է փորձագետը «kommersant.ru»-ին տված հարցազրույցում։
