Փաշինյանը հատուկ հույսեր էր կապում. փորձում է պատերազմում պարտության պատասխանատվությունը նաև ՌԴ նախագահի վրա բարդել. Կոմերսանտ
Ռուսական «Կոմերսանտ» պարբերականը հրապարակել է հատուկ թղթակից Անդրեյ Կոլեսնիկովի հոդվածը՝ նախօրեին տեղի ունեցած ՀԱՊԿ նիստի մասին։ Կոլեսնիկովը, ով հայտնի է որպես Կրեմլի ոչ օֆիցիալ խոսնակներից մեկը, ծաղրական անդրադարձ է կատարել Նիկոլ Փաշինյանի մասնակցությանըԴեկտեմբերի 2-ին Ռուսաստանի նախագահը անցկացրեց ՀԱՊԿ երկրների գագաթաժողովը, որտեղ հանդիպեց ընդհանուր սիրելիներին՝ Նիկոլ Փաշինյանին եւ Ալեքսանդր Լուկաշենկոյին, որոնք այստեղ էլ՝ վիրտուալ տարածքում ցուցադրեցին, վստահ է «Կոմերսանտ» - ի հատուկ թղթակից Անդրեյ Կոլեսնիկովը՝ իրենց ամենավառ որակները: Որոնց պատճառով էլ նրանց ժողովուրդներն այդպես տառապում են։
Նախկին ԽՍՀՄ-ի տարածքում ոչ մի կառույց այդպես չի ենթարկվում փոթորկման, ինչպես որ ՀԱՊԿ-ը։ Թվում է, թե գագաթաժողովը հետաքրքիր է հիմնականում Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի մասնակցությամբ, ով Ադրբեջանի հետ պատերազմի ընթացքում հատուկ հույսեր էր կապում, ասում են՝ հենց ՀԱՊԿ-ի հետ, որն ի վերջո ոչ թե հատուկ, այլ ավելի ճիշտ՝ նույնիսկ ոչ մի ուշադրություն չի դարձրել նրա ամենահուսահատ սպասումներին։ Եվ հիմա, իհարկե, հետաքրքիր էր լսել հայ ժողովրդի հակասական առաջնորդին։
Նաեւ, անկասկած, Ալեքսանդր Լուկաշենկոն (ուզում էի գրել, եւս մեկ ժողովրդի առաջնորդ, որը մտնում է ՀԱՊԿ-ի կառուցվածքի մեջ, որը նույնիսկ մինչեւ կորոնավիրուսը վիրտուալ տպավորություն էր թողնում, բայց այստեղ ես ժամանակին կանգ առա. նրանից ի՞նչ առաջնորդ:).
Այստեղ էր նաեւ Ղրղզստանի նախագահի ժամանակավոր պաշտոնակատար Թալանթ Մամիտովը՝ երկրի ներկայացուցիչը, որը, ի տարբերություն հարեւանների, ապրել է նաեւ լիարժեք իշխանափոխություն։
Մի խոսքով, այստեղ թվում էր, թե կար ամեն ինչ, որ գոնե մեկ ՀԱՊԿ գագաթաժողովը գոնե որևէ բանով վերջապես հիշվի:
Ընդ որում, սկզբում ելույթ է ունեցել ինքը՝ Վլադիմիր Պուտինը՝ որպես վիրտուալ գագաթնաժողովի տերը։
— ՀԱՊԿ պատասխանատվության ոլորտում տիրող իրավիճակը դասավորվել է ոչ առանց խնդիրների և, ընդհանուր առմամբ, անհանգիստ է եղել,— գործընկերներին զեկուցել է Վլադիմիր Պուտինը: - Նկատի ունեմ սեպտեմբերին Լեռնային Ղարաբաղի շրջանում ՀԱՊԿ անդամ պետության մասնակցությամբ բռնկված զինված հակամարտությունը, ինչպես նաև Բելառուսում հետընտրական իրադարձությունները, որոնք արտաքին աննախադեպ ճնշմանն են բախվել, և Ղրղըզստանի ներքաղաքական իրավիճակը ևս նկատի ունեմ:
Ռուսաստանի նախագահը համակարգչի էկրանին աչքերով փնտրեց Նիկոլ Փաշինյանի պատկերով նկարը եւ գտավ այն…
- Բոլորին քաջ հայտնի է, որ պահանջվել են Ռուսաստանի ակտիվ միջնորդական ջանքերը Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության գոտում արյունահեղությունը կասեցնելու, լիակատար հրադադարի հասնելու և կայունացման գործընթաց սկսելու համար...- Ներկայումս Ռուսաստանի, Հայաստանի և Ադրբեջանի նոյեմբերի 9-ի եռակողմ հայտարարությունը հետևողականորեն իրագործվում է։ Շփման գծում եւ Լաչինի միջանցքի երկայնքով տեղակայված են ռուս խաղաղապահներ։
Վլադիմիր Պուտինը գործընկերներին հնարավորություն տվեց ելույթ ունենալ, և մինչ այդ նա ստիպված եղավ լրացուցիչ բացատրել, թե ինչու առաջինը, ում խոսք տվեց՝ Նիկոլ Փաշինյանն էր, թե չէ, անկասկած, ցանկացած բառ (տրված կամ նույնիսկ՝ տրված այլ առաջնորդի) կամ առավել ևս դրա բացակայությունն անպայման կօգտագործվեր իր դեմ.
- Առաջարկում եմ ՀԱՊԿ անդամ պետությունների բոլոր գործընկերներին, բոլոր առաջնորդներին հանդես գալ ռուսական այբուբենի կարգով՝ երկրի անվանմամբ: Եվ առաջինը Խոսքը տրամադրում եմ Հայաստանի Հանրապետության վարչապետ Նիկոլ Վովայի Փաշինյանին։ Խնդրեմ, Նիկոլ Վովայի։
- Շնորհակալություն, Վլադիմիր Վլադիմիրովիչ, - շնորհակալություն հայտնեց ՀՀ վարչապետը:
Նրանք ուղղակի իրար գլուխ տվեցին՝ կարծես նախապես զգուշանալով, որ Աստված մի արասցե, որ ինչ-որ մեկը նրանց չկասկածի թեկուզև թաքցված ոչ դաշնակից զգացմունքների դրսևորման մեջ։
«Վերջին երկու ամիսները հայ ժողովրդի համար դիմակայության շրջան էին դարձել», - ասաց Նիկոլ Փաշինյանը:
Ու այստեղ նրա ձայնը սկսեց դավադրաբար կորչել, այնպես որ, թվաց, թե, հնարավոր է, սովորության համաձայն, դեռ պատերազմից, նրան խլացնում է ամենահետաքրքիր տեղում հակառակորդը,այսինքն՝ ադրբեջանցի զինվորականները, հենց որ նրանց մասին, ըստ էության, խոսք է գնում։
- Կներեք, Այստեղ տեխնիկական խնդիրներ կան, - տարօրինակ ամոթխածությամբ Նիկոլ Փաշինյանը նայեց Վլադիմիր Պուտինին։
Այսինքն, նրա մոտ ոչինչ չէր ստացվում։
- Այո, մենք լսում ենք, - գլխով արեց Ռուսաստանի նախագահը։
Հուսով եմ, որ նա նկատի ուներ ոչ թե այն, որ բոլորը լսում են, որ Հայաստանի վարչապետը տեխնիկական խնդիրներ ունի, այլ այն, որ նրան, անկախ ամեն ինչից, լսում են (չնայած՝ չէ որ դա այդպես չէր)։
«Ադրբեջանը, որին աջակցում էին Թուրքիան և Մերձավոր Արևելքի երկրների վարձկանները, պատերազմ սանձազերծեց հայ ժողովրդի դեմ», - շարունակեց Նիկոլ Փաշինյանը, բայց այստեղ վերջնականապես կորավ ձայնը և նույնիսկ, թվում էր, թե խլացվեց։
Ընդ որում, նա հանկարծ անսպասելիորեն սկսեց պիջակի գրպանից ինչ-որ բաներ հանել։ Եվ եթե ուշադիր նայեք, երևում է, որ դա ոչ այլ ինչ է, քան բջջային հեռախոսները՝ մեկը և մյուսը (և, ամենայն հավանականությամբ՝ ոչ վերջինը):
Այսպիսով, Նիկոլ Փաշինյանն այս ամբողջ ընթացքում խլացրել է ինքն իրեն: Այսինքն, նա պարզապես չէր անջատել այդ հեռախոսները, նախքան իր ելույթը սկսելը, եւ նրան ուղղակի զանգահարել են դրանցից մեկին:
Հայաստանի վարչապետը գաղտագողի, որպեսզի չֆիքսեր տեսախցիկը, հեռախոսներն իր աջ ձեռքով հետ մղեց. նա չէր ուզում հիմա աչքի ընկնել գործընկերների առաջ, քանի որ այդ ամենը փոքր քիչ ամոթալի էր երևում։ Բայց կապի մյուս կողմում նորմալ եւ նույնիսկ քաղաքավարի մարդ, ով չհասկացավ առաջին անգամ կապի հետ կապված խնդիրներն ու կրկին զանգահարեց, իհարկե: Այնպես որ, հեռախոսը նորից դռդռաց արդն հենց սեղանի վրա, իսկ կապը, կարծես նորից, խլացրեց թշնամին: Իսկ Նիկոլ Փաշինյանը նույնիսկ հեռախոսը ձեռքով փակեց ամեն դեպքում՝ կարծես չհասկանալով, թե ինչ պիտի հիմա անի, որպեսզի այդ ամենը վերջապես ավարտվի։
Այնուամենայնիվ, աջից ինչ-որ մեկը, ում վրա Նիկոլ Փաշինյանը հասցրեց մոխրացնող հայացք նետել, ի վերջո անջատեց, հավանաբար, այդ անիծված հեռախոսը, և Հայաստանի վարչապետը շրջապատի հետ կիսվեց իր խնդիրներով ու դրանց լուծման մեթոդներով:
- Ինչպես գիտեք, Ռուսաստանի Դաշնության միջնորդական ջանքերով հաջողվեց կանգնեցնել ռազմական գործողությունները և պայմանավորվել իրավիճակի ապաԷսկալացման միջոցառումների մասին (հավանաբար, հեռախոսը պետք է լռեցներ նախևառաջ պարոն Պուտինը. Ա.Կ.):
Արդեն ավելի քան երեք շաբաթ է, ինչ դադարեցվել են ռազմական գործողությունները։ Հակամարտության գոտում տեղակայված են ռուս խաղաղապահներ։ Սակայն այսօր մենք դեռ ունենք մի շարք հրատապ խնդիրներ։
Ավելի լավ կլիներ, որ հեռախոսազանգը խլացներ այն արտահայտությունը, թե պետք է պայմաններ ստեղծել «արցախցիներին իրենց տները վերադարձնելու համար». հեռախոս, որը, վստահ եմ, ինչ-որ տեղ նա մարմնի վրա դեռ թաքցված էր։ Չէ որ նա չէր կարող չհասկանալ, թե ինչպես այն կարող են մեկնաբանել և հրադադարի այս, և մյուս կողմում։ Գուցե՞ նա խոսել է այն շրջաններից դուրս եկած արցախցիների մասին, որոնք այժմ գտնվում են ադրբեջանցիների վերահսկողության տակ, իսկ ավելի ճիշտ՝ պարզապես նորից, 30 տարի անց, պատկանում են նրանց։
Շարունակելով հեգնել Նիկոլ Փաշինյանին՝ Կոլեսնիկովը գրում է, որ վերջինս լավ կաներ Լեռնային Ղարաբաղ վերադարձող արցախցիների մասին ավելի հստակ խոսեր, որպեսզի այն արցախցիներն էլ իմանան իրենց անելիքը, ովքեր հետ վերադառնալու տեղ չունեն։ Նույն կերպ, Կոլեսնիկովը նաև հեգնում է Փաշինյանի միտքն այն մասին, որ ողջ պատերազմի ընթացքում ինքը կապի մեջ է եղել Վլադիմիր Պուտինի հետ։ Ըստ Կոլեսնիկովի՝ կարելի էր տպավորություն ստանալ, թե Փաշինյանը փորձում է պատերազմում պարտության պատասխանատվությունը նաև ՌԴ նախագահի վրա բարդել
