Երբ Բաքվի բարբարոսական վարչախմբի պարագլուխը բարբաջում է Հայաստանի տարածքի նկատմամբ «հավակնությունների» մասին...
Երբ Բաքվի բարբարոսական վարչախմբի պարագլուխը բարբաջում է Հայաստանի տարածքի նկատմամբ «հավակնությունների» մասին, փորձելով իր բարբարոսական պատրանքների համար «ձևավորել» իբր պատմական հիմք, պետք է նրան բացատրել, որ նույնիսկ Լեռնային Շիրվանի և Ապշերոնյան թերակզու նկատմամբ նրա գերիշխանությունը պատմականորեն ոչ լեգիտիմ է, որովհետև այդ տարածքները, ներառյալ նաև Բաքուն, դեռևս մոտ հարյուր տարի առաջ գրեթե ամբողջությամբ բնակեցված էին կովկասյան պարսիկներով (թաթերով)։Դիցուք, ադրբեջանական պատմագրության հայր Աբբաս-ղուլի Աղա Բաքիխանովը գրում է՝ «Շամախի հետ Ղուդիալ (այժմյան՝ Ղուբա) քաղաքների միջև ընկած շրջանում, օրինակ՝ Շիրվանում Հովզ, Լահիջ և Ղոշունլու, Ղուբայում Բարմաք, Շամփարա, Բուդուղի ստորին հատվածում և Բաքվի ամբողջ երկրամասում, բացի թարաքամայական վեց գյուղերից, ամբողջ բնաչությունը խոսում է թաթերենով (թարգմ.՝ կովկասյան պարսկերենով)։ Հայտնի է դառնում, որ սրանց ծագումը պարսկական է»։
Ի դեպ, ուշագրավ է, որ նույն տեղում Բաքիխանովը նշում է թե արևելակովկասյան լեզուներով խոսող տեղաբնիկները թյուրքալեզուներին կոչում են «մողոլ», որը նույն «մոնղոլ» էթնիկական նշանակյալն է։
Բնականաբար Շիրվանում և այլուր Բաքիխանովը չի հիշատակում և ոչ մի «ադրբեջանցու», որովհետև այդ էթնոնիմը դեռևս չկար, մինչդեռ Բաքվի ամբողջ երկրամասի ընդամենը վեց թյուրքալեզու գյուղերի բնակիչները թարաքամա ցեղից էին։
Կից՝ ադրբեջանական պատմագրության հոր «Գյուլիստան-ի Իրամ» գրքի՝ ադրբեջաներենով Բաքվի հրատարակությունից վերոնշյալ հատվածի խտապատկերն է։
#հավերժականՀայաստանը
Վարդան Ոսկանյանի ֆեյսբուքյան էջից
