Ինչո՞ւ Մոսկվա այցը չեղարկած Նիկոլ Փաշինյանը մեկնեց Բելառուս. Lenta.ru-ի անդրադարձը
Հայաստանի վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի` Եվրասիական միջկառավարական խորհրդի նիստին մասնակցելու համար Մինսկ այցելությունը կարելի է ոչ միանշանակ որոշում ընկալել, քանի որ երեք շաբաթ առաջ ՀՀ ղեկավարը, հղում անելով երկրում համաճարակային իրավիճակին, հրաժարվել էր մեկնել Մոսկվա` մասնակցելու Հաղթանակի շքերթին: Ռուսական Lenta.ru կայքը փորձել է հասկանալ, թե ինչու է ՀՀ վարչապետը մեկնել Բելառուս:Նախորդ երեք շաբաթների ընթացքում Հայաստանում կորոնավիրուսային իրավիճակը չի բարելավվել, Հանրապետությունում կարանտինային ռեժիմը երկարաձգվել է մինչև օգոստոսի 12-ը, բայց դա չի խանգարել Հայաստանի վարչապետին մեկնել Բելառուսի մայրաքաղաք: Նիկոլ Փաշինյանը հանդիսանում է երկրի զինված ուժերի գերագույն գլխավոր հրամանատարը, և այս դժվար պահին երկիրը լքելն անտրամաբանական քայլ է քաղաքական գործչի համար:
Երկակի ստանդարտներ
Միակ տրամաբանական եզրակացությունը, որ կարելի է անել այն մասին, թե ինչու է Փաշինյանը փոխել վերաբերմունքը կորոնավիրուսի նկատմամբ և մեկնել Մինսկ, այն է, որ նա նպատակ ունի միջկառավարական խորհրդի գործընկերներից, առաջին հերթին` Ռուսաստանից, դրական վերաբերմունքի հասնել հայ-ադրբեջանական սահմանում վերջին սրացման կապակցությամբ:
Կայքը նշում է, որ Մինսկ կատարած այցի ընթացքում Նիկոլ Փաշինյանը երկակի դիրք է գրավել: Մի կողմից, իր պաշտոնական հայտարարության մեջ նա չեզոք տոնով շեշտել է Ադրբեջանի ղեկավարության հետ խաղաղ բանակցությունների անհրաժեշտությունը, ի դեպ, միայն այնուհետև անդրադառնալով Եվրասիական միջկառավարական խորհրդի նիստի օրակարգում ընդգրկված հարցերին: Մյուս կողմից, գագաթնաժողովի շրջանակներում, Հայաստանի ղեկավարը փորձել է «ճշմարտությունը» պատմել ներկայիս սրացման մասին ՝ մեղադրելով որոշակի երրորդ կողմին` հակամարտության հրահրման մեջ:
Փաշինյանի` օգնության համար ՀԱՊԿ-ին դիմելը, ինչպես նշում են մի շարք փորձագետներ, կարելի է գնահատել որպես փորձ` Ռուսաստանի Դաշնությանը հակամարտության մեջ ներգրավելու համար:
Մասնավորապես, ՀՀ վարչապետը խաղում է այն փաստի վրա, որ ՀԱՊԿ-ը պարտավորություններ ունի պաշտպանելու Հայաստանին, իսկ կազմակերպության կողմից հակամարտության կողմերին «բաժանելուց» հրաժարումը ցույց կտա կազմակերպության անգործունակությունը:
Սա այն դեպքում, երբ Փաշինյանը ինքն էր հաճախ վարկաբեկում միջազգային համագործակցության շրջանակներում գործընկերների հետ հարաբերությունները: Առաջին հերթին, դեռևս գտնվելով հայկական ընդդիմության շարքերում, Փաշինյանը հետևողականորեն հանդես էր գալիս երկրի` ՀԱՊԿ-ից դուրս գալու տեսանկյունից: Երկրորդ` 2018 թվականին նրա իշխանության գալուց հետո գրեթե միանգամից ձերբակալվեց Յուրի Խաչատուրովը, որն այդ ժամանակ զբաղեցնում էր կազմակերպության գլխավոր քարտուղարի պաշտոնը: Հետո արդեն, բավականին երկար ժամանակ, հենց Երևանն էր արգելափակում նոր գլխավոր քարտուղարի նշանակումը:
Հավասար հեռավորություն պահելը
ՀԱՊԿ-ից և Ռուսաստանից օգնության համար Փաշինյանի միջնորդությունը կարելի է միամիտ քայլ համարել, հաշվի առնելով Հայաստանի վարչապետի համակրանքը ԱՄՆ-ի նկատմամբ: Օրինակ ՝ իշխանության գալուց անմիջապես հետո, Հայաստանի կառավարության ղեկավարը կայացրեց մի շարք խոսուն կադրային որոշումներ, մասնավորապես, նա իր հետ բերեց մի շարք խաղացողների, որոնք հիմնավորված կասկածվում են ամերիկամետ կառույցների, մասնավորապես` Սորոսի հիմնադրամի հետ հետ կապեր ունենալու մեջ: Օրինակ ՝ «Թրանսփարենսի ինթերնեշնլ» կազմակերպության ընտրական ծրագրերի նախկին համակարգող Արմեն Գրիգորյանը նշանակվել է Ազգային անվտանգության խորհրդի ղեկավար, պետական վերահսկիչ ծառայության ղեկավար է դարձել ամերիկահայ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ղեկավարած ամերիկամետ «Ժառանգություն» կուսակցության նախկին անդամ Դավիթ Սանասարյանը:
Սանասարյանը հայտնի է նրանով, որ Հայաստանում հակառուսական ակցիաների ժամանակ ձվեր էր նետում ՌԴ դեսպանատան վրա: Փաշինյանի իշխանության գալուց հետո քրեական գործ էր հարուցվել Հարավ-կովկասյան երկաթուղու դեմ:
Սկսվել է նաև հետապնդում «Բարգավաճ Հայաստան» կուսակցության նկատմամբ, որը խորհրդարանի միակ կուսակցությունն է, որ հանդես է գալիս Ռուսաստանի հետ մերձեցման տեսանկյունից: Այժմ կուսակցության ղեկավար Գագիկ Ծառուկյանը անցնում է երեք քրեական գործերով:
Ըստ այդմ, եթե Մոսկվան ժամանակին ձևացնում էր, թե մոռացել է վերը նշված բոլոր փաստերի մասին, և 2019 թվականի հունվարին նույնիսկ մասամբ բավարարել է Փաշինյանի ՝ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինի հետ հանդիպելու փորձը` համաձայնեցված աշխատանքային գրաֆիկի սահմաններից դուրս (այդ ժամանակ նրան ընդունել է վարչապետ Դմիտրի Մեդվեդևը), ապա հիմա վստահորեն կարելի է ասել, որ ստեղծված իրավիճակում Փաշինյանը չի կարող հույս դնել Ռուսաստանի հարյուր տոկոսանոց աջակցության վրա, քանի որ հայ-ադրբեջանական դիմակայությունում Կրեմլը սկզբունքորեն բռնում է հավասար հեռավորություն պահելու դիրքորոշում հակամարտության երկու կողմերի միջև:
