Կարևորագույն իրադարձությունների շեմին ենք, կլինի դիմակայության թեժացում, իսկ թե ինչ «հարթակ» կընտրեն Հայաստանն ու Ադրբեջանը, մոտ օրերս կիմանաք
ՀՀ ԱԺ նախկին պատգամավոր Արման Աբովյանը ֆեյսբուքյան իր էջում գրել է. «Մենք կրկին կարևորագույն իրադարձությունների շեմին ենք։Առաջիկա օրերի ընթացքում պետք է ակնկալել Արևմուտքի և Արևելքի դիմակայության թեժացում՝ նպատակ ունենալով ամրապնդել իրենց դիրքերը տարածաշրջանում։
Թե Արևելքը (Ռուսաստան+Իրան) և թե Արևմուտքը (ԱՄՆ+Եվրոպա) ակնհայտորեն և ակնարկներով ազդարարեցին Հայաստանի արտգործնախարարների հանդիպումը, և այստեղ հարցը հետևյալն է, թե ինչ «հարթակ» կընտրեն Հայաստանն ու «ադրբեջանը»։
Այսինքն՝ «խաղաղության պայմանագրի»որ տարբերակն ի վերջո կընկնի կողմերի վերջնական ստորագրության տակ։
Ինչպես արդեն հայտնի էր, «խաղաղության պայմանագրի» ռուսական տարբերակը ենթադրում է Արցախի հարցը թողնել ապագային և չի ենթադրում որևէ տրանս-տարածքային միջանցք Հայաստանի ինքնիշխանության հաշվին:
Պայմանագրի ամերիկա-եվրոպական տարբերակը ենթադրում է Արցախի ոչնչացման ամբողջական հանձնում Ադրբեջանին և տարածաշրջանային այնպիսի ճարտարապետյան ձևավորում, որտեղ ռուս-իրանական ազդեցությունը կհասցվի նվազագույնի:
Դատելով ամենից՝ հայկական և առավել ևս ադրբեջանական կողմը ձգտում է դեպի «խաղաղության պայմանագրի» արևմտյան տարբերակը, ինչը հաստատել է ադրբեջանի արտգործնախարար, ոմն Ջեյհուն Բայրամովը, երբ նշել է, որ Հայաստանը վերադարձել է «բանակցություններին» ամերիկյան կողմի ճնշումներից հետո։
Անշուշտ և ռուսները, և ամերիկացիները+եվրոպացիները հետապնդում են նախ և առաջ իրենց շահերը և հայաստանյան իշխանությունների անբարտավան, անողնաշար և, ըստ էության, հակապետական քաղաքականության արդյունքում տվյալ դեպքում «թավշյա» իշխանություններն ընդամենը սպասարկվում են արտաքին խաղացողների շահերը՝ ի հաշիվ Հայաստանի շահերի։
Ես ավելի քան վստահ եմ, որ ներկայիս հայկական իշխանությունը նպատակաուղղված և առանց վարանելու Արցախը, և Հայաստանի արմատական շահերը դնելու են «կոնի», քանի որ դա համընկնում է արևմտյան վեկտորի քաղաքականության հետ ՝ Արևելքի (Ռուսաստան+Իրան) դիրքերի թուլացման տրամաբանության ներքո։
Բոլոր նախապատրաստական աշխատանքներն արդեն արված են, «արցախահայության անվտանգության միջազգային (արևմտյան) երաշխիքների մասին ստահոդ ու ամպագոռգոռ խոսքերն արդեն արտասանվել են, մեղավորներն արդեն նշանակված են (բնականաբար՝ Ռուսաստանը և շուտով այդ շարքում կլինի նաև Իրանը), Հայաստանում հասարակական կարծիքը ակտիվորեն մասնատված է և թաղված է փոխադարձ ատելության մեջ, Այսինքն՝ գործը քիչ է մնացել, թղթի վրա ֆիքսել Արցախի ոչնչացման և Հայաստանի մասնատման վերաբերյալ Հայաստանի իշխանությունների համաձայնությունը։
Հավանաբար շուտով Հայաստանի իշխանություններից պաթոսով լի խոսք կլսենք այն մասին, որ եթե խաղաղություն ենք ուզում, ապա պետք է համաձայնվենք «խաղաղության պայմանագրին» Արցախի փաստացի ոչնչացման հաշվին, իսկ հետո կլինի Հայաստանի իշխանությունների կեղծ և ցուցադրական «պայքարը» Հայաստանի շահերի համար, որի արդյունքում Հայաստանի մասնատումն անխուսափելի կլինի։
Ցավոք, ներկայիս իրադարձությունների տրամաբանությունը թելադրում է իրադարձությունների զարգացման հենց այդպիսի սցենար, և երբ ամեն ինչ մտնում է ակտիվ կատարման փուլ, գրեթե անհնար կլինի ինչ-որ բան փոխել։
Հնարավո՞ր է փրկել իրավիճակը:
Անշո՛ւշտ:
Ամեն ինչ դեռ անհույս չէ, խնդիրն ընդամենը այն է, թե արդյոք Հայաստանի Հանրապետության միջին վիճակագրական քաղաքացին կհամաձայնի, որ շուտով «նոր ասֆալտով» ծածկված իր քաղաքներն ու գյուղերը հայտնվեն թուրք-ադրբեջանական կրակի մեջ, թե, այնուամենայնիվ, ուժ կգտնի դիմագրավելու Հայաստանը ոչնչացման»:
