Կառավարությունը պետք է գնա այն փոփոխություններին, որի սպասումն արդեն ձևավորել է
Ազգային Ժողովը արտահերթ նիստով հաստատեց
կառավարության ծրագիրը: Կառավարության ծրագրի շուրջ Hayacq.com-ը զրուցեց ԱԺ պատգամավոր Խաչատուր
Քոքոբելյանի հետ:-Պարոն Քոքոբելյան, ի՞նչպես կգնահատեք նոր կառավարության ծրագիրը և արդյո՞ք իրատեսական
համարում եք այն:
-Նոր կառավարության ծրագրում, այո՛,
կան անհրաժեշտ տեսլականներ և հայեցակարգեր, բայց դա բավարար չէ այս ծրագիրը լիիրավ
համարելու համար: Այդ իսկ պատճառով, ես դեմ եմ քվեարկել կառավարության ծրագրին: Կարծում
եմ, կառավարության ծրագրում պետք է հստակ մատնանշված լիներ ոլորտները, ինչու ոչ՝ ժամանակացույց
և գործողությունների պլան, թե ինչպես է այն գործընթացն առաջ տանելու, որի մասին վարչապետն,
ի սկզբանե, հայտարարում էր: Խոսքը վերաբերվում է ստվերի կրճատմանը, շուկայում գերիշխող դեր ունեցող
մոնոպոլիաների գերակայությանը, ինչպես նաև
կոռուպցիային, ինչի մասին, կարծես, շատ է խոսվում՝ նույնիսկ պատեհ անպատեհ առիթներով: Բայց սայլը մինչ
օրս տեղից չի շարժվում:
Կառավարության ծրագրում, բնականաբար,
բացակայում են նաև թվերը: Կառավարությունը պետք է առաջին հերթին, այդ թվում՝ թվային
տեսքով ցույց տար, թե մեր քաղաքացիների կենսամակարդակի վրա ինչ ազդեցություն է ունենալու
այս ծրագիրը: Որքան էլ խոսվի, որ սա 6 ամսվա ծրագիր է միևնույնն է այդ 6 ամիսը՝
նույնիսկ 1-2 ամիսը բավարար ժամանակ է, որպեսզի ՀՀ քաղաքացին համոզվի, որ Հայաստանում
վերը նշված ոլորտների հետ կապված տեղաշարժեր կան: Արդյո՞ք, կա մեկը, որ չգիտի, որ բենզինի
և դիզվառելիքի ներկրման բնագավառում կան գերիշխող դիրք ունեցողներ և, որ այսօրվա չարդարացված
գնագոյացումը շուկայում կապված է հենց դրա հետ: Սա ակնհայտ իրողություն է, շատ ցցուն
փաստ և առանձին վերլուծության կարիք չունի:
Այսօր թե՛ վարչապետը, թե՛ կառավարության
ներկայացուցիչները, շատ են խոսում մեր հանրապետությունում իրավիճակի
ուսումնասիրման, ախտորոշման վերաբերյալ: Իհարկե, զուտ մանրակրկիտ ախտորոշման կարիք
կա, բայց հիմնականում արդեն ախտորոշված է և բոլորը գիտեն թիրախները որոնք են, հատկապես,
ովքեր են այն կազմակերպությունների տերերը, ինչի պատճառով շուկայում այսօր այս վիճակն
է: Այնպես որ, նոր հեծանիվ հորինելու կարիք չկա: Ողղակի փաստ է, որ շուկան ազատականացված
չէ:
-Այս ծրագրով, արտաքին քաղաքականության առումով,
Հայաստանը դեպի ո՞ւր է գնում:
-Արտաքին քաղաքական առումով ողջունելի
է այն, որ առաջին անգամ հստակ ծրագրում գրված է, որ ՀՀ-ն երաշխավորում է նաև ԼՂՀ անվտանգությունը: Սակայն, շատ ավելի ճիշտ կլիներ նշել ԼՂՀ հիմնախնդրի լուծման և ԼՂՀ միջազգային
ճանաչման կարևորությունը: Այս ծրագրում արտաքին քաղաքական առումով նշված է նաև, որ ՀՀ-ն գնում է ԵՏՄ-ի հետ հարաբերությունների խորացմանը,
այդ թվում՝ նաև ՀԱՊԿ-ի հետ, իսկ ինչ վերաբերվում է Արևմուտքի և Եվրամիության հետ հարաբերություններին,
պարզապես, դեկլարատիվ բնույթի է գրված՝ պետք է հարաբերությունները զարգացվեն, ինչը
ինձ համար բավարար չէ:
ԵՏՄ-ի անդամակցության մասին, այսօրվա
կառավարության ներկայացուցիչներից որոշները
նշում էին, որ այն Հայաստանին կտա նոր հնարավորություններ, կստեղծվեն նոր աշխատատեղեր,
նոր արտադրություններ, որոնք միտված կլինեն այդ շուկայի վրա աշխատելուն: Ինչպես տեսնում
եք, մենք ունեցանք խիստ նահանջ. Հայաստանի տնտեսությունը ոչ թե աճ, այլ՝ նվազում գրանցեց:
Ես, կարծում եմ, ԵՏՄ անդամակցությունը յուրովի տնտեսական բլոկադա եղավ ՀՀ-ի համար:
-Ո՞րոնք են մեր երկրի առաջ ծառացած հիմական խնդիրները, մարտահրավերները, և արդյո՞ք այս
հարցերը ներառված են ՀՀ կառավարության ծրագրում:
-Հիմնական հիմնախնդիրներից՝ անվտանգության,
պաշտպանության ապահովումն է, ինչը, հատկապես, բխում է տնտեսության զարգացումից: Հաջորդը՝
տնտեսության զարգացումն է, ընդ որում, մեծ տեմպերով: Եվ երրորդ հիմնական մարտահրավերը,
դա՝ արտագաղթն է: Գոնե, վերջին երկուսի պարագայում կարող եմ ասել, որ այս կառավարության
ծրագրում հստակ հայեցակարգային դրույթներ չկան: Այս ծրագիրը ես համարում եմ ընդհանուր
նկարագրողական բնույթի: Արտագաղթի այս տեմպերի պարագայում խոսել տնտեսության զարգացման,
խոսել պաշտպանության և անվտանգության համակարգի
ուժեղացման մասին՝ կարծում եմ լուրջ մտածելու
տեղիք է տալիս: Արտագաղթը սպառնում է մեր պետությանը, անվտանգությանը: Կարծում եմ,
այստեղ էլ հստակ մոտեցումներ պետք է լիներ, թե ինչ է արվելու այն կասեցնելու համար
և կառավարության ծրագրում արտացոլված լիներ, թե աշխատեղեր ստեղծելու ուղղությամբ կառավարությունն
ինչ գործողություններ է իրականացնելու: Անկեղծ ասած, այդ խնդիրների լուծման համար նույնիսկ
ծրագիր անհրաժեշտ չէ, որովհետև Հայաստանի օրենսդրությունը
և օրենսդրական դաշտում առկա գործիքակազմն ամբողջությամբ բավարար է այդ խնդիրները լուծելու
համար: Այսինքն, քաղաքական կամք և քաղաքական համարձակություն է անհրաժեշտ:
-Այս կառավարությունը, կարող է արդյո՞ք խաղի նոր
կանոններ թելադրել:
-Ես երբևիցե այն կարծիքին չեմ եղել,
որ Հայաստանում որևիցե կառավարություն չի կարող նոր խաղի կանոններ ստեղծել, բայց եթե
շարունակվի այն ինչ մինչև այսօր է տեղի ունեցել, բնականաբար, մեծ դժվարություններ կլինեն:
Ելակետային առումով այդ հնարավորությունները կան և տա աստված, որ կարողանան իրականացնեն:
Կառավարության ձախողումը չի բխում ոչ մեկի շահերից, քանի որ մենք այսօր անդունդի եզրին
կանգնած վիճակում ենք, ուզենք, թե՝ չուզենք, դա փաստ է:
-Լևոն
Տեր-Պետրոսյանը հայտարարել էր, որ ՀՀ-ում դեֆոլտ է սպասվում: Համաձա՞յն եք նման տեսակետի
հետ և արդյո՞ք կա նման վտանգ:
-ՀՀ-ում այսօր կա ծայր աստիճան
ծանր տնտեսական վիճակ, սակայն դեֆոլտի վտանգ
չեմ տեսնում, քանի որ կառավարությունը, ԿԲ-ն բոլոր գործիքակազմերն ունեն և մինչ այս պահը, իհարկե, շատ ծանր գնով՝ վարկեր
վերցնելով, կարողացել են հեռու պահել նման վտանգից:
-Կառավարությունն
այս կարճաժամկետ ծրագրով կարո՞ղ է ունենալ հաջողություններ և արդյո՞ք այն մինչև
2017 թ-ի ընտրությունները ժամանակ շահելու միջոց չէ:
-Այս կառավարությունը փոփոխությունների
գնալու բոլոր հնարավորություններն ունի: Օրինակ՝
շուկայի ազատականացման համար մեկ ամիսն
էլ է բավական և նույնիսկ կառավարության ծրագրի անհրաժեշտություն չկա: Իհարկե, առանցքային
փոփոխությունների և կառավարության հաջողելու համար քաղաքական թիմի քաղաքական կամքն
է անհրաժեշտ նաև նրա դրական արձագանքն այդ փոփոխություններին: Եթե այս կառավարությունը
չգնա այն փոփոխություններին, որի սպասումն արդեն ձևավորել է շատ կարճ ժամանակ հետո հասարակությունը, բնականաբար,
կգա այն եզրահանգման, որ սա քաղաքական հնարք էր ընտրություններից առաջ:
